طراحی سایت در کرج

باور عمومی بر این است که خودروهای هیبریدی شارژی (به اختصار PHEV) در مقایسه با مدل‌های درون‌سوز سبزتر بوده و سازگاری بیشتری با محیط زیست دارند. اما نتایج یک تحقیق اخیر خلاف این مساله را ثابت کرده و نشان می‌دهد خودروهای مجهز به پیشرانه هیبریدی شارژی به خاطر برد حرکتی محدود در حالت تمام الکتریکی، آنگونه که تبلیغ می‌شود، پاک نیستند.

علاوه‌بر این، یافته‌های این تحقیق حکایت از آن دارد چنانچه مدل‌های PHEV به طور منظم شارژ نشوند، میزان CO2 آزاد شده از آنها می‌تواند حتی بیشتر از رقبای بنزینی یا دیزلی باشد!

محققان آلمانی حاضر در این تحقیق معتقدند قانونگذاران و دولت‎‌ها باید دست از حمایت‌های اضافی از خودروهای هیبریدی شارژی برداشته و معافیت‌های مالیاتی آنها را حذف کنند.

طرح چنین ادعایی می‌تواند به افزایش انتقاد از پیشرانه‌های هیبریدی شارژی منجر شود، با این حال بسیاری از خودروسازان – از جمله برندهای لوکس آلمانی – از این تکنولوژی به عنوان یک راهکار برای کاهش میانگین آلایندگی سبد محصولات خود استفاده می‌کنند.

اگر بخواهیم با آمار و ارقام نگاهی به این موضوع داشته باشیم، باید بگوییم محققان موسسه Fraunhofer ISI و کنسول بین‌المللی حمل و نقل سبز (ICCT) با بررسی بیش از 100,000 خودروی هیبریدی شارژی از بین 66 مدل مختلف به فروش رسیده در اروپا، ایالات متحده و چین به این نتیجه رسیده‌اند که میزان CO2 تولیدی توسط یک مدل هیبریدی شارژی در بهترین حالت دو برابر رقم درج شده در کاتالوگ رسمی است!

اما در بدترین حالت میزان CO2 آزاد شده از خودروهای هیبریدی شارژی به چهار برابر رقم اعلامی از سوی سازنده نیز می‌رسد؛ به عبارت بهتر یک مدل PHEV که طبق ادعای تولیدکننده در هر کیلومتر 50 گرم CO2 از خود بر جای می‌گذارد، ممکن است در عمل بین 100 الی 200 گرم از این گاز آلاینده را وارد جو کند، بد نیست بدانید این رقم هم‌تراز و حتی بیشتر از برخی مدل‌های بنزینی است!

یکی از دلایل اصلی این امر، بهره‌گیری از خودروهای PHEV در شرکت‌ها و سازمان‌هاست، چرا که جابجایی‌های مورد نیاز آنها معمولا فراتر از برد تمام الکتریکی چنین مدل‌هایی است. مساله دیگر اینکه کارکنان شرکت‌ها و سازمان‌ها معمولا رانندگان را به استفاده از بنزین تشویق می‌کنند که احتمالا به خاطر صرفه‌جویی در زمان است.

پاتریک پلوتز (Patrick Plotz) محقق ارشد مطالعه مورد بحث اعتقاد دارد برای کاهش CO2 خودروها، باید از یک سو قدرت موتور آنها را کاهش داد و از سوی دیگر بر میزان برد الکتریکی آنها افزود. وی تخمین می‌زند برای اینکه مدل‌های هیبریدی شارژی واقعا بهینه‌تر از رقبای بنزینی باشند (حداقل در آلمان)، برد الکتریکی آنها به جای 30 الی 60 کیلومتر باید 80 الی 90 کیلومتر باشد.

با وجود تبلیغات زیاد، خودروهای هیبریدی شارژی از شرایط متزلزلی برخوردار هستند و در صورت نبود حمایت‌های دولتی آمار فروش آنها به شدت تحت تاثیر قرار می‌گیرد. برای مثال در کشور هلند که مشوق‌های مالیاتی مخصوص خودروهای هیبریدی شارژی حذف شده، آمار فروش این دسته از مدل‌ها از 40 هزار دستگاه در سال 2015 به تنها 1,150 دستگاه در سال 2017 کاهش پیدا کرد!

گفتنی است در حال حاضر اروپا بهشت اتومبیل‌های PHEV محسوب می‌شود و تاکنون حدود 780 هزار دستگاه خودروی هیبریدی شارژی در آن به فروش رسیده که بیش از هر جای دیگر دنیاست. پس از اروپا چین با اختلاف تقریبا 10 هزار دستگاه در رتبه دوم قرار دارد.

منبع:

https://digiato.com/article/2020/10/19/%d9%86%d8%aa%db%8c%d8%ac%d9%87-%d8%b9%d8%ac%db%8c%d8%a8-%db%8c%da%a9-%d8%aa%d8%ad%d9%82%db%8c%d9%82%d8%9b-%d8%ae%d9%88%d8%af%d8%b1%d9%88%d9%87%d8%a7%db%8c-%d9%87%db%8c%d8%a8%d8%b1%db%8c%d8%af%db%8c/

شرکت روسی «MCST» که مشغول توسعه ریزپردازنده و سرور است، اولین پردازنده ۱۶ هسته‌ای خود را به نمایش گذاشت که در یک زمینه عملکرد بهتری نسبت به AMD دارد.

پردازنده «Elbrus-16C» جدیدترین تلاش این شرکت روسی برای رقابت با پلتفرم‌های سرور EPYC شرکت AMD و Xeon اینتل محسوب می‌شود، با این حال در زمینه پشتیبانی از DRAM عملکرد بهتری نسبت به AMD دارد.

این محصول از ۱۶ هسته با ریزمعماری اختصاصی بهره می‌برد که فرکانسی برابر ۲ گیگاهرتز دارند و می‌توان از آن‌ها در سرورها و همچنین دسکتاپ استفاده کرد. Elbrus-16C دارای کنترل مموری DDR4 هشت کاناله است، از ۳۲ مسیر رابط کاربری PCIe Gen 3، رابط اترنت ۱۰ گیگابیتی و ۴ پورت SATA 3.0 پشتیبانی می‌کند. این چیپ توسط ریزمعماری جدیدی طراحی شده که قادر به پشتیبانی از مجازی‌سازی سخت افزاری است.

طبق اعلام MCST، عملکرد این پردازنده ۱۶ هسته‌ای برابر ۱.۵ FP32 ترافلاپس و ۰.۷۵ FP64 ترافلاپس است که عملکرد بهتری نسبت به نسل گذشته خود دارد، اما همچنین کندتر از بهترین پردازنده‌ها و واحدهای گرافیکی بازار محسوب می‌شود. برای مثال GPU انویدیا A100 دارای عملکرد ۱۹.۵ FP32 ترافلاپس و ۹.۷ FP64‌ ترافلاپس است که نسبت به Elbrus-16C تا ۱۳ برابر عملکرد بهتری دارد.

این چیپ ۱۶ هسته‌ای به ازای هر CPU از ۴ ترابایت رم پشتیبانی می‌کند، بنابراین یک سرور مبتنی بر ۴ چیپ Elbrus-16C می‌تواند حداکثر از ۱۶ ترابایت رم پشتیبانی کند. در حال حاضر MCST درباره نوع ماژول مورد استفاده در این پردازنده اشاره‌ای نکرده، با این حال انتظار می‌رود از ۲۵۶ گیگابایت رم «RDIMM» یا «LRDIMM» پشتیبانی کند.

پلتفرم‌های EPYC شرکت AMD می‌توانند حداکثر از ۸ ترابایت DRAM به ازای هر سرور پشتیبانی کنند که علت آن، پیکربندی ۲ مسیر برخلاف پیکربندی ۴ مسیر SMP نماینده MCST است. در این میان برخی پردازنده‌های سری L اینتل Xeon اینتل برای سیستم‌های ۴ مسیر و ۸ مسیر از ۴.۵ ترابایت به ازای هر پردازنده پشتیبانی می‌کنند. پردازنده‌ها با این ویژگی‌ها قیمتی در محدوده ۵۶۰۰ تا ۱۳۰۰۰ دلار دارند که البته برای افرادی که حاضر به پرداخت ۵۸ دلار هزینه برای مموری هرکدام از پردازنده‌ها هستند، مبلغ بالایی محسوب نمی‌شود.

در حال حاضر MCST در حال ارزیابی نمونه‌های پردازنده Elbrus-16C با سیستم عامل لینوکس است. انتظار می‌رود تولید انبوه این پردازنده اواخر سال ۲۰۲۱ با لیتوگرافی ۱۶ نانومتری آغاز شود.

منبع:

https://digiato.com/article/2020/10/10/%d9%be%d8%b1%d8%af%d8%a7%d8%b2%d9%86%d8%af%d9%87-%d8%b1%d9%88%d8%b3%db%8c-elbrus-16c/

مقاله‌ی مرتبط:

مقاله‌های مرتبط: