شاید در کشور ما و در میان مدل‌های هوشمند نام هواوی (Huawei) چندان شناخته شده نباشد اما این سازنده چینی توانسته به لطف محصولات جدید خود، نامی در میان بزرگان تلفن همراه پیدا کند. با اینکه قدمت این کمپانی به اندازه بسیاری از بزرگان نیست و فعالیت خودش در این بخش را از سال ۲۰۰۸ آغاز کرده است اما استفاده از محصولاتی با امکانات بالا و قیمت مناسب سبب شده تا بتواند با این سابقه کوتاه نیز سهم مناسبی از بازار جهانی را در اختیار داشته باشد. معرفی سری Ascend این سازنده توانست تا چشم‌های بسیاری را به سمت آن معطوف سازند. طراحی‌های زیبا و مدرن در کنار سخت‌افزار قدرتمند، به خوبی نشان داد که هواوی افق‌های پیشرفت زیادی را برای خویش در نظر گرفته است. تولید چیپست چهار هسته‌ای انحصاری که این کمپانی ادعای زیادی نیز بر روی آن دارد، خود یکی از دلایل اثبات این مدعاست. جالب است بدانید که این شرکت یکی از نخستین تولید کنندگان گوشی هوشمند با سیستم عامل اندروید بود که نخستین مدل خود را نیز در سال ۲۰۰۹ و با نسخه 1.5 اندروید به بازار عرضه کرد.
حال فرصتی برای ما فراهم شد تا با یکی از مدل‌های میان قیمت اما با امکانات این سازنده از نزدیک کار کنیم تا متوجه شویم که این افق پیش روی تا چه اندازه می‌تواند برای هواوی روشن باشد؟! این شما و این هم بررسی Huawei U8860 Honor
طراحی: ساده اما دوست داشتنی
هنگامی‌که برای نخستین بار گوشی را در دست گرفتم به یاد مدل Star از سامسونگ افتادم! یک طراحی تخت که گوشه‌های آن دارای کمی انحنا است. ساختار کلی گوشی مستحکم به نظر می‌رسد و چهار کلید لمسی پایین نشان از هوشمند بودن آن دارد. البته وزن ۱۴۰ گرمی کمی بیشتر از معمول است اما برخی افراد (چون خود من!) مدلی که تا حدی سنگین‌‌تر است را بیشتر می‌پسندند.
هواوی از کلیدهای زیادی در اطراف گوشی خود استفاده نکرده است و تنها دکمه یک پارچه کم و زیاد کردن صدا در سمت چپ به همراه کلید پاور که وظیفه قفل کردن صفحه نمایش را نیز بر عهده دارد (در بالا) به چشم می‌خورند. البته از آنجایی‌که این سازنده چینی یک دوربین 8 مگاپیکسلی را برای ساخته خود در نظر گرفته است، جای خالی کلید اختصاصی شاتر کاملا احساس می‌شود.
نمایشگر: خوب اما نه آنقدرها!
راستش را بخواهید لحظه نخستی که گوشی را در دست گرفتم، انتظار داشتم تا کیفیت نمایشگر و یا حتی لمس آن در حد نازلی باشد (شاید تاثیری که اسم برندهای تقلبی چینی در ذهن من گذاشته سبب چنین طرز تفکری نیز بود!)، اما هنگامی‌که گوشی را روشن کردم، کیفیت تصویر خیلی بالاتر از حد تصور من قرار داشت و کاملا در حد یک گوشی هوشمند بود. البته اگر بخواهیم این نمایشگر را در مقابل رده اولی‌های این سری مقایسه کنیم شاید حرف زیادی برای گفتن نداشته باشد اما در مقابل چیزی که ممکن است تا پیش از آن تصور کرده باشید، یک سر و گردن بالاتر می‌ایستد.
وضوح تصویر نمایشگر 4 اینچی 480×854 پیکسل است و از قابلیت‌هایی چون مالتی تاچ نیز به خوبی پشتیبانی می‌کند. میزان شفافیت یا همان کنتراست در حد متوسطی قرار دارد و بدتر از آن زاویه محدود در دید نمایشگر است که سبب می‌شود تا با کمی تغییر زاویه به سرعت از کیفیت تصاویر کاسته شود. نمایش رنگ‌ها در حد عالی نیست و میزان روشنایی رنگ سفید و عمق رنگ سیاه نیز در حد متوسط خود قرار دارد.
پوسته و سیستم عامل: کمی تفاوت!
نسخه 2.3 اندروید به صورت پیش فرض بر روی دستگاه قرار دارد و خوشبختانه توانایی به روز رسانی به نسخه 4 نیز به زودی برای گوشی فراهم خواهد شد. هواوی بر روی ظاهر پیش فرض اندروید، پوسته دست پخت خود را کشیده تا بلکه به کمک آن طعم دلپذیرتری از اندروید را تجربه کنید. در همان لحظه فشار دادن کلید قفل نمایشگر، متوجه وجود این تغییرات خواهید شد زیرا این ورود مدل دیگری خواهد داشت! حتی اگر تا پیش از این با Honor کار نکرده باشید ممکن است تصور کنید با نسخه 4 اندروید سر و کار دارید. در واقع این قفل با حالت دایره‌ای شکل محیط ورودی خود، به کاربر امکان می‌دهد تا یکی از چهار مسیر پیشنهادی را انتخاب کند. وارد منوی اصلی شود، نزد دوربین برود، سرکی به قسمت تماس بکشد و یا آنکه وارد بخش دوست داشتنی پیامک‌ها شود! این بخش قفل یکی از مواردی بود که من نیز به شخصه از آن خیلی خوشم آمد. وقتی وارد منوی اصلی می‌شوید و می‌خواهید که صفحات اصلی اندروید را عوض کنید، این تغییر به صورت یک مکعب می‌باشد که می‌توان آن را نیز در نوع خود یک ابتکار به حساب آورد، اگرچه کارایی چندانی ندارد. اندازه آیکون‌ها در منوی برنامه‌ها بزرگتر از حد معمول است و همین امر سبب شده تا در یک نمایشگر 4 اینچی بیشتر از 16 آیکون در هر صفحه قرار نگیرد (در گوشی اکسپریا اس من این تعدا 20 عدد است). همچنین عملکرد Task Manager به گونه‌ای است که یک ضربدر بالای صفحه باز شده در بالای اسکرین شاتی از برنامه نشان داده می‌شود و در نتیجه بستن آن راحت‌تر خواهد بود.
در نمونه‌ای که ما داشتیم خبری از زبان پارسی نبود و بدین خاطر نمی‌شد تا کارایی صفحه کلید و یا زیبایی فونت‌های آن را مورد امتحان قرار داد. صفحه کلید پیش فرض گوشی هم کمی با مدل‌های دیگر متفاوت است و ظاهرا هواوی تلاش کرده تا جایی‌که امکان دارد درون آن را با گزینه‌های مختلف پر کند! نکته جالب در مورد این صفحه کلید حالتی بود که با حرکت دادن انگشت به سمت راست یا چپ، نوع دیگری از صفحه کلید در مقابلم قرار می‌گرفت که البته تنوع آن به عدد سه محدود می‌شد، اما این هم در نوع خود ابتکاری است که تا پیش از این ندیده بودم.
در کل ساختار پوسته از تنوع و ابتکار کافی برخوردار است و شاید در مقابل تاچ ویز سامسونگ و یا سنس اچ‌تی‌سی چندان زیبا به نظر نرسد، اما در کل می‌توان این تلاش هواوی در متفاوت بودن را ستود.
سخت افزار: یک تک هسته‌ای خوب!
اگر منتظر بودید که در اینجا با یک گوشی حداقل دو هسته‌ای برخورد کنید اما الان دیدید که اینگونه نیست، لطفا ما را سرزنش نکنید زیرا در همان ابتدا نیز گفتیم که این مدل در رده میان قیمت‌ها قرار می‌گیرد. البته بهتر است نا امید نیز نباشید زیرا فرکانس کاری پردازنده تا میزان قابل قبول 1.4 گیگاهرتز افزایش یافته تا حداقل خاطره خوشی را در بین تک هسته‌ای‌ها برای شما رقم بزند و GPU نیز مدل Adreno 205 است که حداقل در اسم، چندان قدرتمند به نظر نمی‌رسد.
البته عملکرد دستگاه در آزمون‌هایی که گرفتم بهتر از حدی بود که تصور می‌کردم. در آزمون بنچمارک پی رقم 721 میلی ثانیه ثبت شد که برای یک گوشی با پردازنده تک هسته‌ای ایده‌آل است.
بهتر از آن آزمون Quardant Advanced بود که تقریبا در تمام بخش‌ها عملکرد خوبی را Honor از خود نشان داد و حتی در قسمت تست ورودی و خروجی، امتیاز باور نکردنی آن سبب شد تا بیشتر به دلیل نامگذاری گوشی تحت عنوان افتخار پی ببرم.

در گام سوم سراغ برنامه اسمارت بنچ رفتم که همچنان Honor سزاوارانه به افتخار آفرینی پرداخت.

در آخرین آزمون، یعنی browser mark، کسب امتیاز فوق العاده 74667 به درستی ثابت کرد که حداقل در بخش سخت افزاری، بایستی کلاه خود را به نشانه احترام به این گوشی بلند کنیم!

دوربین: شکار لحظه‌ها
تجهیز Honor به یک لنز هشت مگاپیکسلی از دیگر نقاط عطف این ساخته هواوی است که در کنار خود یک فلش LED نیز می‌بیند. با آنکه هواوی در بسیاری از بخش‌های پوسته تغییرات خوبی را لحاظ کرده، به نظر می‌رسد در قسمت دوربین چندان خوش سلیقه نبوده زیرا از همان ابتدای مشاهده، پهنای قاب احاطه کننده تصویر، سبب کم شدن دید شما در عکاسی می‌شود. همچنین امکانات و منوها نیز چندان گویا و دوست داشتنی نیستند، اما تمام این موارد دلیل نمی‌شود که توانایی یک عکاسی خوب را نداشته باشید. کیفیت تصاویر گرفته شده در حد مطلوبی قرار دارد و سرعت عمل فوکوس خودکار نیز بسیار مطلوب است.
در بخش فیلم‌برداری توانایی دوربین محدود به کیفیت HD و با سرعت 30 فریم بر ثانیه شده است، اگرچه این میزان وضوح تصویر نیاز اکثر کاربران را به خوبی پاسخ می‌دهد (حتی بسیاری ترجیح می‌دهند به دلیل حجم مناسب‌تر تصاویر از کیفیت HD به جای Full HD استفاده کنند). در کلیپ یک دقیقه‌ای که با گوشی گرفتم، افت فریمی مشاهده نمی‌شد و تنها در نور کم تصویر دچار کمی نویز می‌گردید، اگرچه قابلیت فوکوس خودکار در حالت فیلم‌برداری کار نمی‌کند و می‌توان این مورد را یک ضعف برای گوشی به حساب آورد.

[box type=”info”]

گوشی ساخت هواوی بهتر از آن چیزی بود که در ابتدا تصور می‌کردم. این مدل با آنکه توانایی و کیفیتش در هیچ بخشی به عنوان یک شاخص برتر محسوب نمی‌شود اما با ترکیب متناسبی از امکانات و قدرت سخت افزاری، سبب خواهد شد که بتوان لقب یک افتخار آفرین را برای آن انتخاب نمود. به خصوص اگر بدانید که این گوشی مجهز به یک باتری توانمند 1930 میلی‌آمپری است، به طور حتم در خرید آن شک نخواهید کرد.

منبع: 

https://itresan.com/793/%d8%a7%d9%81%d8%aa%d8%ae%d8%a7%d8%b1-%d8%a2%d9%81%d8%b1%db%8c%d9%86-%d8%a8%d8%b1%d8%b1%d8%b3%db%8c-%da%af%d9%88%d8%b4%db%8c-huawei-honor/